Welke veranderingen brengt het speciale warmtebehandelingsproces met zich mee in de microstructuur van de remveer?

Het speciale warmtebehandelingsproces hervormt de microscopische morfologie van de huid grondig rem veer via fasetransformatie en reorganisatie in meerdere fasen. Tijdens het afschrikproces ondergaat het austeniet bij hoge temperatuur een afschuiftransformatie onder zware koelomstandigheden, waardoor een latmartensietnetwerk wordt gevormd met dichte dislocatieverstrengeling, en het verspreide resterende austeniet vult de latopeningen in de vorm van een dunne film. Deze structuur behoudt niet alleen een hoge sterkte, maar verbetert ook het vervormingscoördinatievermogen. Na de introductie van het graduele isotherme proces ondergaan sommige gebieden een diffusietransformatie, waarbij lagere bainietlagen ontstaan ​​met afwisselend carbiden en ferrieten. De fijne carbide-array blokkeert effectief dislocatiebewegingen. Tijdens het temperingsproces ondergaat de martensietmatrix ontbinding en reorganisatie, waardoor een ε-carbideversterkingsfase op nanoschaal ontstaat, terwijl het resterende austeniet gedeeltelijk wordt omgezet in secundair martensiet, waardoor een driedimensionale onderling verbonden structuur wordt gevormd die is samengesteld uit getemperd martensiet, stabiel austeniet en carbiden.

Het oppervlaktebehandelingsproces construeert een gradiënt nanokristallijne structuur op het oppervlak van het materiaal, en de 50-nanometer ultrafijne korrels op het oppervlak gaan over naar submicronkorrels in het interieur. Deze gradiëntorganisatie verbetert aanzienlijk het vermogen om scheurvoortplanting te weerstaan. De resterende drukspanningslaag geproduceerd door kogelstralen kan een diepte bereiken van 300 micron. Het dislocatienetwerk met hoge dichtheid, gevormd door de vervorming van het oppervlakterooster, werkt synergetisch met de fijne neerslagfase binnenin om het spanningsconcentratiepunt van het oppervlak naar de ondergrond over te brengen. Het fenomeen van korrelgrenssegregatie veroorzaakt door de migratie van legeringselementen is vooral duidelijk tijdens behandeling bij hoge temperaturen. De verrijking van elementen zoals chroom en molybdeen aan de korrelgrenzen vormt een corrosiebestendige barrière, en het versterkende effect van silicium op vaste oplossingen remt de verruwing van carbiden. Deze composietstructuur op meerdere schaalniveaus zorgt ervoor dat het materiaal een sterkte van 2000 MPa behoudt, terwijl de breuktaaiheid met ongeveer 40% wordt verhoogd en de levensduur tegen vermoeiing met twee ordes van grootte wordt verlengd.